‘I reckon my life will be easy, but my kids will be buggered’: ambivalence in Young people’s positive perceptions of individual futures and their visions of environmental collapse.

Abstract

Dit artikel onderzoekt de toekomstperspectieven van jongeren met betrekking tot twee verschillende aspecten: enerzijds de perceptie van jongeren over het bereiken van hun ambities, anderzijds, hun toekomstverwachtingen met betrekking tot de wereld, meer bepaald de milieuproblematiek. De verzamelde data worden besproken in termen van de kloof tussen de aspecten die aantonen dat jongeren optimistisch zijn over het bereiken van hun persoonlijke ambities en hun pessimistische visie op de milieuproblematiek. Deze discussie wordt gevoerd door de bril van de sociale theorieën over risico, reflexiviteit, ambivalentie en bestuur. Er wordt geargumenteerd dat de experts in de levens van de jonge mensen – ouders, leerkrachten, politiekers en media – een hiërarchie va,n de risico’s creëren dat individuele keuzes en het organiseren van het eigen levenstraject legitimeert, terwijl het acties tegen sociale kwesties op grote schaal niet legitimeert. Ondanks het grote bewustzijn van de komende milieuproblemen en de frustratie over het gebrek aan actie hier rond, geven jongeren prioriteit aan het organiseren van het waarmaken van hun eigen ambities. Om deze conclusies te kunnen maken werd gebruik gemaakt van enquêtegegevens van 380 Australische studenten uit de twee laatste jaren van het secundair onderwijs, afgenomen in drie verschillende scholen.