A Randomized Controlled Study of a Cognitive Behavioral Planning Intervention for College Students With ADHD: An Effectiveness Study in Student Counseling Services in Flanders

Doelstelling: De effectiviteit van een korte (zes sessies) individuele cognitieve gedragsplanning interventie voor studenten met aandachtstekort/hyperactiviteit stoornis (ADHD) werd getest. Methode: In drie studentenbegeleidingsdiensten in Vlaanderen werden individuen met ADHD (N = 58) gerandomiseerd naar de interventie- of wachtlijstconditie. Er werden evaluaties voor en na de behandeling uitgevoerd en binnen de interventiegroep werd een follow-up van 4 maanden uitgevoerd. Primaire uitkomsten waren ADHD-symptomen en studievaardigheden; secundaire uitkomsten waren comorbide symptomen en planningsvaardigheden op een neuropsychologische taak. Resultaten: Intent-to-treat analyses toonden een significante interactie op één uitkomst: symptomen voor onoplettendheid. De behandelingsconditie verbeterde van pretest tot posttest, terwijl de wachtlijst dat niet deed. Andere metingen lieten grote significante tijdseffecten zien (verbeterde vaardigheden, vermindering van symptomen in beide groepen) maar geen interacties. Stabiliteitsanalyses waren niet mogelijk vanwege substantiële uitval bij follow-up. Conclusie: Specifieke behandelingseffecten zijn op één uitkomst (onoplettendheid) en bescheiden; voor verdere implementatie moet de behandeling worden aangepast.

Objective: The effectiveness of a short (six session) individual cognitive behavioral planning intervention for college students with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) was tested. Method: In three student counseling services in Flanders, individuals with ADHD (N = 58) were randomized to the intervention or waitlist condition. Pre- and posttreatment assessments were conducted, and within the intervention group, a 4-month follow-up was conducted. Primary outcomes were ADHD symptoms and study skills; secondary outcomes were comorbid symptoms and planning skills on a neuropsychological task. Results: Intent-to-treat analyses showed a significant interaction on one outcome: inattention symptoms. The treatment condition improved from pretest to posttest, whereas the waitlist did not. Other measures showed large significant time effects (improved skills, reduction of symptoms in both groups) but no interactions. Stability analyses were not possible due to substantial dropout at follow-up. Conclusion: Specific treatment effects are on one outcome (inattention) and modest; for further implementation, the treatment needs adaptation.