An Experiment in Peace: Reconciliation-Aimed Workshops of Jewish-Israeli and Palestinian Youth.

Abstract

WAT

In dit artikel werden de effecten van een serie dialogen tussen Palestijnse en Israëlische jongeren nagegaan op het vlak van stereotypes door middel van kwantitatief en kwalitatief onderzoek. Men tracht om via dialogen de constructies van het zelf en de ander te wijzigen via ervaringsgerichte, affectieve processen om zo de andere in het zelfbeeld in te sluiten.

METHODE

De dialoog sessies duurden twee dagen waarbij 52 Israelische en 48 Palestijnse deelnemers tussen 15 en 16 jaar deelnamen. De deelnemers hadden een gemiddelde tot hoge sociaaleconomische achtergrond, waren seculier en kwamen uit een stedelijke omgeving waardoor ze niet representatief waren voor de totale Israëlische of Palestijnse bevolking. Ze werden opgesplitst in gemengde groepjes van 5 tot 7 deelnemers en de workshops werden gefaciliteerd door een Joodse Israëliër en een Palestijn. Er werd een vragenlijst afgenomen voor en na de workshops over de attitudes en stereotypen die beiden groepen hadden van elkaar. De workshop begon laagdrempelig op dag één met kennismaking spelletjes en dergelijke en de culturele, sociale verschillen te leren kennen. Op het einde van dag één en gedurende dag twee kwamen de meer gevoelige onderwerpen en het Palestijns-Israelisch conflict aan bod. Waarbij de nadruk werd gelegd op persoonlijke ervaringen van het conflict om zo empathie te creëren. Verschillen werden nagegaan aan de hand van t-testen.

RESULTATEN

• 82.7% van de Joden en 80.4% van de Palestijnen had nog nooit persoonlijk een persoon van de andere nationaliteit ontmoet. De Joden hadden ook significant minder vrienden van de andere nationaliteit dan de Palestijnen.

• Uit het invullen van de vragenlijst voor de workshop bleek:

o Joden vonden de Palestijnen significant minder intelligent en ruimdenkend dan omgekeerd

o Palestijnen hadden vrij negatieve percepties van Joden op meer dimensies. Ze vonden ze significant minder vriendelijk, warm, vrijgevig, meelevend met anderen, bereid om opofferingen te maken voor vrede.

o De Palestijnen scoorden ook significant hoger qua motivatie om mee te doen aan de workshop maar hadden dus meer negatieve stereotypen.

• In het kwalitatieve luik kwam hetzelfde naar buiten waarbij de beide groepen van elkaar erg negatieve percepties hadden as bedreigend, gewelddadig, moorden en inhumaan. Door middel van de dialoog veranderde deze percepties en kregen de Joden het inzicht dat niet alle Palestijnen terroristen waren zoals afgebeeld in het nieuws.

• Vooral bij de Joden was er na het programma een sterke verandering merkbaar in hun beeld van de gewelddadigheid Palestijnen. Bij de Palestijnen was er veel minder een attitude verandering merkbaar. Maar karakteristiek voor minderheid vs meerderheid interacties trachten de Palestijnen bewijs te leveren dat niet alle Palestijnen terroristen zijn of wijzen ze er op dat ook bepaalde Israelische groepen eveneens heel gewelddadig zijn en zij dezelfde angst hebben.

• Vergelijking van de vragenlijsten voor en na de workshop toonde aan dat de negatieve stereotypen significant verminderde voor beide groepen op verschillende vlakken. Ze zagen elkaar als meer tolerant, warm en medelevend met anderen. De stereotypen verminderde bij de joden op ook op andere vlakken significant (eerlijk, intelligent, ruimdenkend, open tot verandering, bereidheid opofferingen te maken voor vrede, vriendelijkheid en zich houden aan beloften. Bij de Palestijnen was er bij deze aspecten voornamelijk ook een positieve verandering maar deze was niet significant.

• Een jaar na de workshops bleek dat sommige Joden en Palestijnen nog steeds met elkaar omgingen en samen activiteiten deden.

• Er was geen controle groep om mee te vergelijken.