Continuïteit in het hulpverleningstraject : interpretatief onderzoek naar de beleving van jongeren in de jeugdhulp.

Abstract

Continuïteit wordt momenteel sterk benadrukt als een belangrijke component om de kwaliteit van de jeugdhulpverlening aan te toetsen. Uit de literatuur blijkt dat continuïteit een complex concept is, dat niet altijd duidelijk gedefinieerd en afgebakend wordt. Naast die onduidelijkheid valt op dat in onderzoek naar het concept in relatie tot jeugdhulp, het jongerenperspectief onderbelicht wordt. Praktijk en onderzoek zijn gebaat met een beter begrip van de ervaringen van jongeren zelf doorheen hun traject. Dit onderzoek beoogt inzicht te verschaffen in de wijze waarop jongeren de continuïteit in hun hulpverleningstraject ervaren. Aan de hand van diepte interviews met jongeren die reeds een traject van meer dan twee jaar in de jeugdhulpverlening aflegden, werd gepolst naar hun beleving van continuïteit. Informatie, relatie, positieve momenten en crisismomenten en afstemming tussen hulpverleningsinstanties werden gebruikt als sensitizing concepts om de interviews richting te geven. De jongeren werden uitgenodigd om via een tijdslijn hun verhaal te vertellen. Uit deze verhalen van jongeren blijkt dat continuïteit een complex gegeven is dat meerdere dimensies kent. Aan de hand van de ervaringen van de jongeren verfijnden we een bestaand model van continuïteit. Vooral het eigenaarschap en het rekening houden met hun inbreng doorheen hun traject, zijn voor jongeren essentieel. Relaties kunnen behouden en aangaan met andere belangrijke personen voor de jongere, is essentieel. Jongeren willen niet enkel ‘jongeren in de hulpverlening’ zijn, ze willen gezien worden in een breder perspectief. Het onderzoek heeft belangrijke repercussies voor praktijk en onderzoek. Jeugdhulp dient zich meer te richten op reële participatie doorheen het traject, waarbij jongeren inspraak hebben in hun eigen traject. Meer inzicht in de beleving van jongeren in de jeugdhulp kan belangrijke inzichten opleveren om beter aan te sluiten bij de leefwereld van jongeren zelf.