Dansen = kansen voor meisjes in maatschappelijk kwetsbare positie.

Abstract

De auteurs bestuderen de deelname van maatschappelijk kwetsbare meisjes aan sportinitiatieven. Hoewel sport meer dan andere vormen van vrijetijdsbesteding erin slaagt verschillende geledingen van de samenleving te bereiken, blijkt toch ook hier dat bepaalde jongeren minder goed hun weg vinden dan anderen. Vooral adolescente meisjes uit minder kapitaalkrachtige families (zowel economisch als cultureel) en van etnisch-culturele minderheidsgroepen hebben een zeer lager sportparticpatiegraad. In het verleden lag de focus in onderzoek naar deze groep van meisjes vooral op de toegankelijkheid van het sport aanbod, in dit onderzoek wordt ingezet op hoe de meer laagdrempelige sportinitiatieven (urban dance) in de stad door de deelnemers ervaren worden en welke impact dit heeft. Concreet interviewden de onderzoekers 25 meisjes (semigestructureerde vragenlijst) tussen de 11 en 20 jaar oud die deelnamen aan drie verschillende urban dance-initiateven. Deze gegevens werden aangevuld met observaties en informele gesprekken. In de analyses en discussie wordt onder meer ingegaan op het belang van de relatie met de coach, welke in het ideale geval als een emanciperende gezagsrelatie kan worden getypeerd, en het ‘losse’ karakter van de activiteiten: de deelnemers worden aangemoedigd creatief te zijn, te improviseren. Dit verschilt zeer van bijvoorbeeld traditionele dansstijlen en de meer schoolse lesgeefstijl die daar vaak bij hoort. Hoewel de deelname aan deze initiatieven de maatschappelijke kwetsbaarheid niet (direct) wegneemt, biedt dit hen een omgeving waar ondersteuning, zingeveing, waardering en geborgenheid ervaren. Het is een plek waar ze zich niet uitgesloten voelen en wel ontplooiingskansen krijgen. De studie wijst eens te meer op het belang in te zetten op het verlagen van participatiedrempels.