De contacthypothese getoetst bij Brusselse jongeren.

Abstract

Dit onderzoek tracht de vraag te beantwoorden of interetnisch contact de ‘andere’ meer geliefd maakt en baseert zich hiervoor op de contacthypothese van Allport (1954). Hiervoor werden enerzijds jongeren geselecteerd van twee Belgische ouders en anderzijds jongeren uit gezinnen waarvan minstens een van de ouders van Marokkaanse herkomst is. In de analyses wordt informatie betrokken over interetnische contacten op zowel het niveau van de school, de schoolbuurt als de buurt en de gemeente waarin de jongeren wonen. Een deel van deze gegevens wordt verkregen uit de vragenlijsten zelf (JOP-monitor Brussel 2010), het andere deel uit onderwijs- en gemeentelijke statistieken (BISA, 2009). In tegenstelling tot de verwachtingen bleek voor Belgische jongeren de schoolcontext minder van belang dan de buurt waarin men woont. Voor de Marokkaanse jongeren bevorderde een hoger percentage Belgen op de school enigszins de openheid naar andere culturen, hoewel dit niet langer significant werd bevonden eenmaal gecontroleerd werd voor het al dan niet in Brussel wonen. De verschillen tussen scholen op het vlak van de bereidheid tot interetnische contacten aan te gaan met andere groepen, bleken bovendien niet erg groot te zijn. Evenmin werden bij de jongeren van Belgische origine verschillen vastgesteld naar gevolgde onderwijsvorm. In lijn met ander onderzoek wordt vastgesteld dat intergroepscontacten etnische vooroordelen bij Belgische jongeren vooral kunnen remmen als zij plaatsvinden in buurten waar er een evenwichtige verdeling bestaat tussen autochtonen en allochtonen en als deze contacten als positief worden ervaren. Dit geldt niet voor jongeren van Marokkaanse origine en biedt een bevestiging dat de contacthypothese vooral opgaat voor blanke meerderheidsgroepen en minder voor andere culturen.