De ideale levensloop van jongeren

Abstract

Deze bijdrage tracht de individualiseringsthese toegepast op de levensloop te toetsen. De individualiseringsthese stelt namelijk dat de ideale leeftijden voor grote transities in het leven gedestandaardiseerd worden. De auteurs steunen daarvoor op de data van de JOP-monitor 2 waar ze op zoek gaan naar het bestaan van een ideale levensloop. Deze werd gemeten door aan de respondenten de ideale leeftijd te vragen waarop een aantal belangrijke gebeurtenissen in een mensenleven zouden moeten plaatsvinden (eerste en laatste kind krijgen, huis kopen, huwen, toppunt carrière bereiken,…). Deze resultaten worden vergeleken met het onderzoek van Elchardus en Smits (2005). De auteurs vinden erg weinig variatie in de ideale levensloop van Vlaamse jongeren tussen de 14 en 30 jaar en vinden bijgevolg geen steun voor de individualiseringsthese. Ook de volgorde van de verschillende transities in de ideale levensloop van jongeren verloopt erg gelijkaardig. Individualisering veronderstelt eveneens dat het ideaal wordt aangepast aan de reële situatie. Er wordt echter nauwelijks variatie vastgesteld naargelang de leeftijd van de respondent. Er blijkt ook een grote mate van eensgezindheid te zijn tussen jongens en meisjes en tussen leerlingen uit diverse onderwijsvormen. Er worden kleine verschillen gevonden voor de gezinsgebonden transities. Vrouwen zien deze liever één jaar vroeger dan mannen. Laag-en hoogopgeleiden ambiëren een levensloop die qua structuur en sequentie niet erg van elkaar verschilt; als er discrepanties zijn, zijn ze een gevolg van een andere timing als gevolg van de verschillende studieduur.