De invloed van jeugdparticipatie op sociaal kapitaal-indicatoren bij volwassenen. Een analyse van retrospectieve surveygegevens en paneldata.

Abstract

Een van de basisassumpties van de sociaal kapitaal theorie, is dat sociale interactie leidt tot socialisatie in prosociale waardepatronen, zoals gegeneraliseerd vertrouwen en reciprociteit. Deze aanname werd tot nu toe enkel getest bij volwassenen. Hierdoor negeren sociaal kapitaal studies de bevinding van politiek socialisatieonderzoek dat politiek gedrag en attitudes al op jonge leeftijd worden gevormd en meestal eerder stabiel blijven gedurende de levensloop. In dit artikel gebruiken we een Vlaamse cross-sectionele dataset met retrospectieve vragen over jeugdparticipatie en een secundaire analyse van een Amerikaans panelonderzoek (1965-1982). Onze bevindingen suggereren dat sociale participatie tijdens de adolescentie langdurige effecten heeft in de volwassenheid, terwijl andere ervaringen in de jeugd van belang zijn voor burgerattitudes als volwassene. De resultaten suggereren dat sociale participatie sterkere netwerkeffeten heeft dan attitude-effecten. Op basis van deze resultaten wordt gesteld dat sociaal kapitaal studies meer aandacht zouden moeten besteden aan onderzoek bij jongeren.