Determinants of self-reported bystander behavior in cyberbullying incidents amongst adolescents.

Abstract

Deze studie onderzoekt de gedragsdeterminanten van een zelf gerapporteerd cyberpesten omstaanders gedrag vanuit een gedragsveranderlijk theoretisch perspectief, met als doel aanbevelingen voor interventies te bieden. Negen focusgroepen werden gevoerd met 61 adolescenten (leeftijd 12-16 jaar, 52% meisjes). Assertieve verdediging, rapportering aan anderen, het bieden van advies en het zoeken van steun waren de meest vernoemde gedragingen. Zelf gerapporteerd omstaanders gedrag was sterk afhankelijk van contextuele factoren, en mag niet beschouwd worden als een vaste deelnemersrol. Omstaanders gaven de voorkeur aan het afhandelen van cyberpesten offline en in persoon, en een comfortabel gevoel geven aan het slachtoffer werd beschouwd als makkelijker dan de confrontatie met de pester aan te gaan. De meest voorkomende gedragsdeterminanten om het slachtoffer te verdedigen of te ondersteunen waren dat het slachtoffer lid is van de eigen groep en dat de omstaander populair is. Jongeren hadden het gevoel dat zij weinig aangemoedigd werden door hun omgeving om positief omstaanders gedrag te vertonen, daar leeftijdsgenoten het accepteren wanneer men niet in de verdediging gaat en waargenomen ouderlijke steun voor verdedigingsgedrag grotendeel ontbrekend is. Deze resultaten suggereren dat multilevel modellen voor onderzoek naar cyberpesten, en interventies nodig zijn. Omdat veel voorgaand onderzoek naar cyberpesten niet sterk gegrond is in theoretische modellen, kunnen de gebruikte kaders van integratieve modellen en sociaal cognitieve theorie toekomstige studies naar omstaanders gedrag inspireren

This study explores behavioral determinants of self-reported cyberbullying bystander behavior from a behavioral change theoretical perspective, to provide levers for interventions. Nine focus groups were conducted with 61 young adolescents (aged 12–16 years, 52% girls). Assertive defending, reporting to others, providing advice, and seeking support were the most mentioned behaviors. Self-reported bystander behavior heavily depended on contextual factors, and should not be considered a fixed participant role. Bystanders preferred to handle cyberbullying offline and in person, and comforting the victim was considered more feasible than facing the bully. Most prevailing behavioral determinants to defend or support the victim were low moral disengagement, that the victim is an ingroup member, and that the bystander is popular. Youngsters felt they received little encouragement from their environment to perform positive bystanding behavior, since peers have a high acceptance for not defending and perceived parental support for defending behavior is largely lacking. These results suggest multilevel models for cyberbullying research, and interventions are needed. With much previous research into cyberbullying insufficiently founded in theoretical models, the employed framework of the Integrative Model and Social Cognitive Theory may inspire future studies into bystander behavior.