Diversiteit als gevolg van innovatie en traditie. De case van huwelijksmigratie in Turkse en sikhgemeenschappen in België.

Abstract

De centrale onderzoeksvraag van dit onderzoek is hoe binnen (androcentrische) migratieculturen wordt nagedacht en onderhandeld over gevestigde huwelijkspraktijken om deze beter te laten aansluiten bij de hedendaagse context. Deze onderzoeksvraag omvat twee andere onderzoeksvragen. Ten eerste tracht dit onderzoek ook aan te tonen op welke manier de patriarchale structuren die als leidraad dienen voor de traditionele praktijken in de Turkse en de sikhgemeenschap een grote rol spelen in de totstandkoming van de migratiecultuur die de gemeenschap van de immigranten bindt met de regio van herkomst. Ten tweede biedt de keuze voor deze onderzoeksgroepen de mogelijkheid om te zoeken naar antwoorden op de vraag of de dynamiek in de migratiecyclus invloed heeft op de specifieke migratiecultuur waarin de huwelijkspraktijken evolueren. De empirische gegevens werden verworven op basis van kwalitatieve onderzoeksmethoden: voornamelijk diepte-interviews en tevens participerende observatie. De respondenten waren mannen die in België zijn geboren of opgegroeid. Uit de gegevens blijkt dat er wordt onderhandeld over de ‘traditionele’ principes van patriarchale huwelijkssluiting in de nieuwe context van transnationale huwelijken. Er werd aangetoond dat de belangrijkste principes die binnen de Turkse en de sikhgemeenschap als leidraad dienen voor traditionele patriarchale huwelijkspraktijken praktisch relevant blijven binnen immigranten gemeenschappen. De migratiesituatie van de Turkse en de sikhgemeenschappen in België creëert echter een context waarin de traditionele patriarchale principes aan verandering onderhevig zijn. De resultaten bevestigen bijgevolg dat de verschillende posities binnen de migratiecyclus van de Turkse en de sikhmigranten een impact hebben op de huidige praktijk van migratiehuwelijken.