Durability of peace education effects in the shadow of conflict

Abstract

WAT

Dit artikel gaat de effecten van een vredeseducatie programma na op de centrale en minder centrale overtuigingen bij Joods-Israelische en Palestijnse jongeren. Het ging ook de duurzaamheid van veranderingen na.

Methode

Er namen in totaal 956 leerlingen (15-16 jaar) deel aan de studie. Er werd een vredeseducatie programma (“Pathways into reconciliation (PE)”) een jaar toegepast in 7 Joods-Israelische scholen en 9 palestijnse scholen. Beide groepen werden opgedeeld in een experimentele (njoden=377;npalestijnen=169) en controle groep (njoden=183;npalestijnen=277). Er werd pre en post test metingen uitgevoerd en eveneens een follow up na 2 maanden Het lesprogramma werd ontwikkeld met als doel om tolerantie en aanvaarding te ontwikkelen voor de visie van de andere kant in het conflict. Het doel is dat Bvb joden die PE volgen erkenning geven en validiteit (niet de correctheid ervan) zien in de eis van Palestijnen om Oost Jerusalem de hoofdstad van de Palestijnen te maken. Wederzijds respect van rechten, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid wordt onderwezen. Het wordt gegeven in kleine groepen en vereist minstens 16 bijeenkomsten. De studenten werden gevraagd om bepaalde gebeurtenissen uit het verleden te raten in hoeverre deze belangrijk zijn voor zichzelf en de andere groep.

Resultaten

• Beide groepen dachten dat de andere groep meer belang hechte aan centrale overtuigingen( bvb holocaust bij joden, palestijnse rechten bij palestijnen) en minder aan randovertuigingen. Palestijnen en joden verschilden significant van elkaar in het belang dat ze hechten aan de centrale en rand overtuigingen.

• De impact van het vredeseducatie programma toonde zich in de posttest waarbij de randovertuigingen maar niet de centrale overtuigingen bij de joodse jongeren wijzigde. Hetzelfde patroon werd gevonden bij de palestijnen. Bij de controle groepen was er geen significante verandering zichtbaar.

• Na 2 maanden was er een follow up die duidelijk maakte dat de centrale overtuigingen niet gewijzigd waren maar wel dat de randovertuigingen terug gedaald waren en zich terug op hun oorspronkelijke staat bevonden van bij de pretest meting. Dit toont aan dat de effecten van een jaar lang programma-interventie (2 uur educatieve interventie per week) terug snel konden veranderen wanneer de sociaal-politieke context niet wijzigt. En dat vredeseducatie effectiviteit moet meten voor langere periodes om de duurzaamheid van de veranderingen na te gaan aangezien korte termijn veranderingen misleidend kunnen zijn.