Een tweesporenbeleid inzake kinderarmoede, VLAS-Studies 14

Abstract

In deze studie worden ECEC (early childhood education and care) en kinderbijslag besproken als Vlaamse bevoegdheden die een belangrijke bijdrage kunnen leveren in de strijd tegen kinderarmoede. Kinderen in arme gezinnen hebben minder ontwikkelingskansen, en kinderarmoede komt vaker voor bij grote gezinnen, alleenstaande moeders en migrantengezinnen (ouders niet in de EU geboren). Ook de arbeidsmarktdeelname van de ouders speelt een grote rol binnen het kinderarmoedeverhaal. Er wordt nagegaan wat de sterktes en zwaktes zijn van de Vlaamse situatie en hoe de middelen efficiënter ingezet kunnen worden.

ECEC verwijst naar het geheel aan basisvoorzieningen zoals kinderopvang, kleuterschool en opvoedingsondersteuning. Het gebruik van ENEC is ongelijk verdeeld : het gebruik door kansarme gezinnen bedraagt één derde van het gebruik door kansrijke gezinnen. Om dit tegen te gaan worden maatregelen besproken op het niveau van het centrale beleid, op het niveau van de voorzieningen, en ten aanzien van de gezinnen. De kwaliteit van ECEC wordt ook nagegaan, en de rol van ECEC bij tewerkstelling. De eerste prioriteit is het uitbreiden van het aantal kwaliteitsvolle plaatsen in de wijken waar de kansarmoede geconcentreerd is. Een tweede prioriteit is investeren in de pedagogische kwaliteit van de ECEC voorzieningen. Een derde prioriteit is het verder inzetten op de gelijke toegang tot alle voorzieningen door outreachend te werken.

Het kinderbijslagstelsel heeft ook een significante impact op het kinderarmoederisico. Zonder de kinderbijslag zou de kinderarmoede in Vlaanderen ongeveer 7% hoger liggen dan vandaag. In deze bijdrage wordt de hervorming besproken, en mogelijkheden voor de toekomst. Op langere termijn kan worden nagedacht over een volledige herziening van het kinderbijslagstelsel.