Etnische intergroepsrelaties bij jongeren in de superdiverse samenleving.

Abstract

In dit hoofdstuk worden op basis van de JOP-scholenmonitor 2 (2018) de intergroepsrelaties van Vlaamse jongeren onderzocht. Daarbij wordt de focus niet enkel gelegd op de houding van meerderheidsgroepen ten aanzien van minderheidsgroepen, maar gaat er ook aandacht naar de houding van verscheidene minderheidsgroepen ten aanzien van de meerderheidsgroep en andere minderheidsgroepen. Er werd jongeren uit de tweede en derde graad secundair onderwijs gevraagd aan te geven welke meest verregaande relatie aan te geven (van niet toelaten tot mijn land tot er een vaste relatie mee hebben) die ze bereid waren aan te gaan met 13 groepen (o.m. Belgen, Bulgaren, Nederlanders, Marokkanen,…). In vergelijking met 2013 rapporteren jongeren meer vriendschappen met personen van andere herkomstgroepen. Ondanks deze positieve evolutie blijkt er wel enige terughoudendheid ten aanzien van vaste relaties met personen van een andere herkomst. De meest positieve beoordeling gaat voor elk van de herkomstgroepen naar de eigen groep, gevolgd door groepen die qua taal, geografische ligging en/of levensbeschouwing het meest nabij liggen. Bij jongeren van Belgische herkomst en buitenlandse herkomst werden systematisch personen uit recentere migratielanden negatiever beoordeeld. Bij jongeren van Belgische herkomst behoren naast Bulgaren ook Marokkanen en Turken tot de minst geliefde populaties. In de grootsteden is de houding ten aanzien van andere groepen significant beter en met name ten aanzien van personen van Turkse en Marokkaanse herkomst. De bereidheid tot het aangaan van een vaste relatie vormt echter wel een duidelijk onderscheid. Heel wat jongeren geven namelijk de voorkeur aan een persoon met eenzelfde herkomst. Daarnaast blijven een aantal sociale verschillen pertinent aanwezig. Meisjes staan positiever ten opzichte van zowat alle etnisch-culturele groepen, jongeren in het beroepsonderwijs stellen zich negatiever op ten aanzien van andere bevolkingsgroepen dan jongeren in andere onderwijsvormen en naarmate ze ouder worden, stellen jongeren zich meer open naar andere culturen