Family bonds of foster children. A qualitative research regarding the experience of foster children in long-term foster care.

Dit kwalitatieve onderzoek beschrijft hoe 27 pleegkinderen (12-18 jaar), geplaatst in langdurige gezinspleegzorg, het concept ‘familie’ ervaren. Pleegkinderen hadden een pragmatische en ruimdenkende kijk op het begrip ‘familie’, die de conventionele definitie van verwantschap overstijgt. Over het algemeen waren ze opvallend tevreden met het pleeggezin en beschouwden ze hen als echte familie. Zij waren vaak van mening dat zij het in hun pleeggezin beter hadden dan in hun gezin van herkomst. De aanwezigheid van andere kinderen in het pleeggezin werd meestal als positief ervaren. De relatie met hun biologische familie was complex. Hoewel zij soms werden beschouwd als niet langer behorend tot hun familie, spraken pleegkinderen over het algemeen met loyaliteit en vergevingsgezindheid over hun ouders. Maar ze waren ook bezorgd, verdrietig en boos. Tijdens bezoeken werden vaak leuke activiteiten ondernomen, hoewel deze vaak overschaduwd werden door conflicten en problemen. Broers en zussen hadden een prominente plaats, hoewel de pleegzorgplaatsing de contacten tussen broers en zussen soms bemoeilijkte. Het creëren van een context waarin pleeggezin en gezin van herkomst kunnen bijdragen aan een positieve ontwikkeling van het pleegkind is een belangrijke taak voor pleegzorgwerkers.

This qualitative research describes how 27 foster children, aged 12–18 years placed in long-term family foster care, experience the concept ‘family’. Foster children had a pragmatic and open-minded view of the concept ‘family’, transcending the conventional definition of kinship. In general, they were remarkably satisfied with the foster family and considered them as real family. They often believed that they fared better in their foster family than in their family of origin. The presence of other children in the foster family was usually perceived as positive. The relationship with their birth family was complex. Although sometimes considered as no longer belonging to their family, foster children in general spoke about their parents with loyalty and eagerness to forgive. But they were also concerned, sad, and angry. During visits often fun activities were done, although frequently overshadowed by conflicts and problems. Siblings had a prominent place, although the foster care placement sometimes troubled contacts between siblings. Creating a context in which foster family and family of origin can contribute to a positive development of the foster child is an important task for foster care workers.