Formerly detained adolescents’ narratives: on the interplay between quality of life and desistance.

In de afgelopen jaren is er een groeiende trend ontstaan om sterke punten en beschermende factoren op te nemen in studies over het desistance. De huidige studie onderzoekt de verhalen van drie voormalige gedetineerde adolescenten, met als doel te begrijpen hoe de kwaliteit van leven (QoL) en desistance (het stoppen met crimineel gedrag) elkaar beïnvloeden in hun zoektocht naar een “beter leven.” De verhalen suggereren dat de weg naar een beter leven zeer individueel is en zich via meerdere paden kan ontvouwen, gekenmerkt door een ambivalente relatie tussen QoL en desistance. Naast het belang van individuele aspecten en sociale steun spelen maatschappelijke barrières en kansen een belangrijke rol bij het creëren van nieuwe mogelijkheden om een leven en prosociale identiteiten op te bouwen. Dit weerspiegelt eerdere bevindingen dat desistance geen individuele verantwoordelijkheid is. Het is essentieel om jongeren te ondersteunen bij het overwinnen van maatschappelijke barrières die deelname aan de samenleving en het leiden van een goed leven.

In recent years, a growing trend to consider strengths and protective factors in studies on desistance from crime has emerged. The present study explores three formerly detained adolescents’ narratives, aiming to tease out how Quality of Life (QoL) and desistance interact in pathways towards a “better life.” The narratives suggest that the journey towards a better life is highly individual, and may unfold via multiple pathways characterized by an ambivalent relationship between QoL and desistance. Alongside the importance of individual aspects and social support, societal barriers and opportunities play a significant role in creating new chances to re-build a life and prosocial identities. This reflects earlier findings that desistance is not an individual responsibility. It is essential to support young people to overcome societal barriers that impede participation in society and living a good life. This research adds to growing evidence of strengths-based approaches to rehabilitation, such as the Good Lives Model (GLM).