Het academisch en arbeidsmarktgericht toekomstperspectief van Antwerpse en Gentse jongeren. Een kwestie van opvoedingsvaardigheden?

Abstract

In dit hoofdstuk wordt ingegaan op de arbeids- en onderwijs gerelateerde toekomstperspectieven van Vlaamse jongeren. Nagegaan wordt vooral hoeverre eigenschappen van de opvoeding een rol spelen in de kansen die jongeren zichzelf toedichten. De auteurs stellen namelijk vast dat de manier waarop een negatief toekomstperspectief wordt voorgesteld als een individueel en pedagogisch te remediëren probleem (de ‘pedagogisering van het onwelzijn’), waarin de structurele voedingsbodem uit beeld blijft. Er wordt gebruik gemaakt van de JOP-monitor Antwerpen-Gent (2012) (N=3867). In de resultaten komen verschillende dingen naar voren. De meegenomen indicatoren voor materiele welvaart, dragen niet veel bij aan de verklaarde variantie. Een verklaring is evenwel dat veel omgevingsfactoren subjectief zijn gemeten, ook zouden de contextfactoren indirect kunnen doorwerken via schoolse variabelen. Een tweede bevinding is dat de relatie met de ouders, met name in de zin van responsiviteit van de relatie, weinig invloed heeft op hoe jongeren hun latere kansen inschatten. Naar de interventies toe is het daarom aangewezen niet louter te focussen op de ouderlijke opvoeding. De resultaten etaleren vooral de nood naar een integratieve aanpak.