Het beleid van de jeugdmagistraat

Abstract

De gerechtelijke jeugdbescherming wordt de laatste jaren gekenmerkt door een toenemend aantal vorderingen en opgelegde maatregelen, dit zowel in zaken van problematische opvoedingssituaties (POS) als in zaken van jeugddelinquentie (MOF). Deze toename heeft enerzijds te maken met het aantal instromende minderjarigen. Anderzijds zijn ook de beslissingen die parketmagistraten en jeugdrechters in de verschillende fases van de gerechtelijke jeugdbescherming nemen hieromtrent van belang. Het parket is immers verantwoordelijk voor een eventuele doorverwijzing naar de jeugdrechter, terwijl deze laatste de uitstroom naar de verschillende maatregelen bepaalt. Dit onderzoek wil daarom inzicht verschaffen in de beslissingsprocessen van deze actoren. Wat de parketten betreft, gaat het onderzoek na of de parketten in hun vorderingsbeleid aangestuurd worden en zo ja, op welke manier. Verder wil het onderzoek te weten komen welke factoren een invloed uitoefenen op het vorderingsbeleid van de parketten. Op het niveau van de jeugdrechtbanken gaat het onderzoek na welke factoren de keuze van de jeugdrechter bepalen om jongeren toe te leiden naar een bepaalde hulpverleningsvorm binnen de bijzondere jeugdzorg of binnen de bredere jeugdhulpverlening. Met het oog op het beantwoorden van deze onderzoeksvragen, werd gekozen voor een triangulatie van drie onderzoeksmethoden: een juridische analyse, een (gefocuste) literatuurstudie en een empirisch onderzoek, dat op zijn beurt bestond uit de combinatie van interviews met een dossieranalyse.

Onderzoeksfiche