Houdingen omtrent huwelijk en echtscheiding bij eerstekandidatuursstudenten aan de K.U.Leuven, academiejaar 2002-2003.

Abstract

De echtscheidingscijfers in België vertonen de voorbije decennia een gestage stijging. De transversale en de longitudinale echtscheidingsratio’s stijgen systematisch sinds 1960 met een opmerkelijke versnelling in de jaren ’90 van de vorige eeuw. Tegelijkertijd met deze stijging van het aantal echtscheidingen, daalde het aantal huwelijken. Hoe kunnen deze recente gezinsdemografische tendensen worden verklaard? Het betreft hier wellicht een samenspel van wederzijds beïnvloedende sociale en culturele ontwikkelingen in de tweede helft van de twintigste eeuw. Welnu, als culturele veranderingsprocessen, in termen van gewijzigde attitudes omtrent het gezin, een verklaring zijn voor de stijging in het aantal scheidingen en het dalen van het aantal gesloten huwelijken, dan is het van belang om na te gaan in hoeverre deze attitudes ook daadwerkelijk aanwezig zijn in de samenleving. In het bijzonder zijn de attitudes van jongvolwassenen hierbij van belang. Ze zijn kind van hun tijd: twintigjarigen zijn opgegroeid in een tijd waarbij echtscheiding (on)rechtstreeks een deel uitmaakt van hun leefwereld. Ze zijn opgegroeid in een tijd waar de traditionele religieuze verhalen gaandeweg zijn verdwenen en vervangen werden door de mogelijkheid van een geïndividualiseerde biografie. De vraag die we hier dus stellen is in hoeverre de culturele veranderingen zijn uitgekristalliseerd bij jongeren in normen en denkwijzen omtrent het gezin. Is echtscheiding daadwerkelijk een ‘normaal’ fenomeen voor jongeren? Is het huwelijk nog een wenselijke leefvorm voor hen? Wordt door jongeren de verbreekbaarheid van relaties werkelijk ingecalculeerd? Het beschrijven en het verklaren van de houdingen van jongeren omtrent huwelijk en echtscheiding is dus het hoofddoel van dit onderzoek.