Intergenerationeel onderzoek naar de communicatie over seksualiteit: een studie bij ouders en jongeren tussen 15 en 21 jaar.

Abstract

Binnen onze maatschappij wordt seksualiteit schijnbaar open en vrij bediscussieerd. Het lijkt wel of niemand er nog problemen mee heeft om openlijk over dit onderwerp te communiceren. Men kan zich echter afvragen of dit inderdaad het geval is, of deze maatschappelijke openheid inderdaad terug te vinden is binnen de interacties tussen de individuele leden van deze maatschappij. Heel wat wetenschappelijk onderzoek wijst er immers op dat, hoewel deze maatschappelijke openheid jongeren misschien wel tracht aan te sporen om met hun diepste geheimen naar buiten te treden, openlijk communiceren over seksualiteit toch niet zo evident blijkt. Dit onderzoek wil nagaan op welke wijze de relationele en seksuele vorming binnen het gezin plaats vindt. Om dit te realiseren werden 4339 jongeren en hun ouders bevraagd aan de hand van een zelf opgestelde vragenlijst, gebaseerd op Gerris (1989). De vragenlijst was voor de jongeren gelijkaardig aan die van de ouders. De ouders kregen we een paar extra vragen over intergenerationaliteit. De rekrutering van de onderzoekspopulaties gebeurde in twee fasen. Een eerste fase omvatte de afname van de vragenlijst bij de populatie jongeren. De tweede fase hield de afnamen bij de populatie ouders in. De rekrutering gebeurde via de school. De resultaten bevestigen dat relationele en seksuele vorming binnen de gezinscontext geen evidentie is. Wanneer we de resultaten op een rijtje zetten, moeten we concluderen dat jongeren in de eerste plaats heel wat informatie buiten de gezinscontext halen. Dit wijst er op dat seksualiteit binnen het gezin nog steeds een taboegehalte heeft. Jongeren voelen zich blijkbaar niet comfortabel genoeg en/of ouders zijn niet open genoeg om met elkaar over seksualiteit te praten. Bijkomend merken we op dat vooral onpersoonlijke informatiebronnen, zoals de media zeer hoog scoren.

Onderzoeksfiche