Intrinsieke aspecten van geweld bij (jeugd) delinquenten: een verkennende analyse.

Abstract

Achtergrond – Om jeugdgeweld te verklaren wordt bijna altijd gekeken naar risicofactoren die per
definitie ‘buiten’ het geweld zelf liggen. Hoe geweld gepercipieerd wordt door jongeren en wat hun
houding er tegenover is, blijft grotendeels onaangeraakt. Geweld is evenwel een fenomeen dat
jongeren intrinsiek fascineert en aantrekt om het geweld zelf. Dit intrinsieke karakter verlaat de
traditionele paden in het etiologische onderzoek; geweld wordt niet meer beschouwd als louter
instrumenteel, maar men heeft ook aandacht voor emotionele en expressieve aspecten. Doel – De
idee dat jongeren geweld plegen voor de ‘kick’ komt in het criminologische discours weinig aan bod.
Het doel is om de rol te verkennen van deze intrinsieke aspecten in de betekenis en verklaring van
jeugdgeweld. Methode – Om geweld vanuit actorperspectief te benaderen, is gebruikgemaakt van een
kwalitatieve onderzoeksmethode. Data werd verzameld aan de hand van diepte-interviews met
(jeugd)delinquenten in gemeenschapsinstellingen en een federaal centrum (Vlaanderen). Resultaten
– Jongeren voelen zich in bepaalde situaties aangetrokken door het geweld. Zij voelen de opwinding
en sensatie in afwachting van het geweld en de macht die men dan ervaart. Ook de handelingen zelf
kunnen als intrinsiek bevredigend beschouwd worden. Tot slot kan ook de reactie van slachtoffers een
soort voldoening geven. Conclusies – Intrinsieke aspecten hebben een meerwaarde – naast de
extrinsieke risicofactoren van geweld – bij het verklaren en begrijpen van geweld. Verder onderzoek is
aanbevolen om de interactie tussen extrinsieke factoren en intrinsieke aspecten te bestuderen, en
emoties een meer fundamentele plaats te geven in de studie van geweld.