Investigating lexical proficiency development over time – the case of Dutch-speaking learners of French in Brussels.

Abstract

Leerkrachten die talen onderwijzen hebben vaak het gevoel dat hun studenten, en vooral degenen in een leeromgeving waarin hun moedertaal niet gesproken wordt, hun taalniveau niet ontwikkelen in die mate dat ze buiten het klaslokaal zouden kunnen functioneren. Om het Franse taalniveau (bij leerlingen wiens moedertaal niet Frans is) bij leerlingen op te krikken, moet onderzoek eerst de dynamieken van het leerproces nagaan, en de factoren die een impact hebben op dit proces.

Dit artikel probeert eerst de taalverwering van een tweede taal te operationaliseren en te definiëren om tot enkele meetinstrumenten te komen die weergeven hoe men een taal verwerft doorheen de tijd. De auteurs stellen voor om over een lexicale ‘competentie’ te spreken op het theoretische niveau van cognitieve constructen. De lexicale competentie bestaat uit een verklarende en procedurele component. De auteurs spreken over lexicale ‘bekwaamheid’ voor de gedragscomponent weer te geven. De lexicale bekwaamheid omvat de lexicale diversiteit, verfijndheid, complexiteit, productiviteit en vlotheid van de tweede taal.

Ten tweede wilt dit artikel meer aandacht geven aan de ontwikkeling van de lexicale bekwaamheid in de Franse les. Dit werd onderzocht door middel van een longitudinale kwantitatieve studie (over drie jaar) van de lexicale ontwikkeling van Vlaams-sprekende leerlingen die Frans leren in Vlaamse scholen in Brussel (N=38, tussen 12-14 jaar). De leerlingen maakten vooruitgang op alle meetinstrumenten. Hun ontwikkeling was wel sterker tijdens het eerste jaar dan tijdens het tweede jaar.

Publicaties op basis van hetzelfde onderzoek

Deze studie maakt deel uit van een groter onderzoek naar de ontwikkeling van een tweede taal in verschillende onderwijscontexten: Housen, 2002; Housen, Janssens & Pierrard, 2003; Mettewie et al., 2005; Kemps et al., in press.