Jeugddelinquentie in de stad.

Abstract

In de jeugdcriminologie neemt men aan dat een zekere mate van ‘kleine’ delinquentie in de adolescentie als normaal moet worden beschouwd, zeker bij mannelijke adolescenten. Sociale uitsluiting wordt aanvaard als een verhoogd risico op ernstigere, frequentere en meer persisterende delinquentie. Ter aanvulling van vele andere theorieën ter verklaring van dat risico, ontwikkelden de auteurs van dit artikel de theorie van de maatschappelijke kwetsbaarheid.

Op basis van deze theorie ondernamen de onderzoekers een ‘verkenningsonderzoek’ over jongeren en hun vrije tijd in Antwerpen. Dit onderzoek bestond uit twee delen, een deel over de vrijetijdsbesteding en een deel over de geregistreerde delinquentie. Uit dit onderzoek stelt men onder andere vast, dat in de stad een aantal mechanismen afspelen die de leefsituaties van jonge stadsbewoners ongunstig beïnvloeden en die het risico op delinquent gedrag en criminalisering van hun gedrag doen toenemen. Deze mechanismen zijn vooral actief ten aanzien van jongeren die maatschappelijk kwetsbaar zijn. Op basis van deze vaststellingen werd een tweede onderzoek opgestart dat de stadsdelinquentie nader onderzoekt. In dit artikel worden de resultaten van dit tweede onderzoek weergegeven en besproken.

Onderzoeksfiche