Moving on, not out: when young people remain homeless.

Abstract

 Dit artikel onderzoekt de context van het voortdurend dakloos zijn van een groep jongeren die deelnemen aan een kwalitatief longitudinaal onderzoek van jonge daklozen in Dublin. 40 jongeren werden geïnterviewd, tussen 14 en 23 jaar oud in 2004, en warden opgevolgd in 2006. Op het moment van de tweede bevraging waren 17 jongeren niet langer dakloos en 13 bleven dakloos. Dit artikel focust op de laatste groep met als doel het process en de ervaringen geassocieerd met dakloosheid in kaart te brengen. Uit de gesprekken blijkt de ongunstige impact van hun reis door de hulpverlening en de grotere problematiek van drugs en criminaliteit. De meerderheid van de jongeren had een of meerdere periodes in de gevangenis gezeten. Er trad een zekere acculturatie met de straatcultuur op bij de jongeren, hun afhankelijk was een gevolg van de voortdurende noodopvang.