‘No more Turkish music!’ The acculturation strategies of teachers and ethnic minority students in Flemish schools.

Abstract

Hoewel er reeds onderzoek is gevoerd naar de processen en factoren die een impact hebben op acculturatie, is er nog maar weinig onderzoek gevoerd naar hoe leden van minderheids- en meerderheidsgroepen acculturatie definiëren in onderwijscontexten. Etnografisch onderzoek en kwalitatieve interviews in drie secundaire scholen in Vlaanderen tonen aan dat leerkrachten en etnische minderheidsleerlingen verschillende ideeën en verwachtingen hebben over het concept ‘integratie’, wat de leerling-leerkracht relatie lijkt te beïnvloeden. De acculturatie oriëntaties van Berry en collega’s [1989. “Acculturation Attitudes in Plural Societies.” Applied Psychology: An International Review 3 (2): 185-206. doi:10.1111/j.1464- 0597.1989.tb01208.x.] werden gebruikt als een theoretisch kader om de discoursen over acculturatie van leerkrachten en etnische minderheidsleerlingen te analyseren. De analyses tonen aan dat immigrante leerlingen acculturatie vooral zien in termen van het verwezenlijken van contacten tussen groepen. Leerkrachten daarentegen vinden het moeilijker om cultureel behoud te onderscheiden van contact en participatie. Door het suggereren van een vorm van culturele aanpassing trachten leerkrachten hun etnische minderheidsleerlingen te socialiseren in de cultuur van de dominante etnische groep en hen voor te bereiden op hun toekomst. Deze onderscheiden interpretaties van ‘integratie’ in het dagelijks leven (die feitelijk verwijzen naar acculturatie) leiden vaak tot miscommunicatie tussen etnische minderheidsleerlingen en hun