Non-suicidal self-injury and adolescents attachment with peers and mother: The mediating role of identity synthesis and confusion.

Abstract

Non-suicidal self-injury (NSSI) is highly prevalent in adolescents. Secure attachment with family and peers can reduce vulnerability to NSSI and can optimize the outcomes of developmental challenges such as identity formation. Problems experienced in these developmental processes and contexts can increase vulnerability to NSSI. Hence, the present study examined associations between attachment with mother and peers, identity formation, and NSSI, using self-report questionnaires in 528 high school students (Mean age = 15.0 years, SD = 1.84, 11–19 years, 50.4 % females). The lifetime prevalence of NSSI was found to be 14.2 %. Mediation analyses indicated that peer trust had a significant negative indirect effect on NSSI via identity synthesis and confusion. The positive association between peer alienation and NSSI was partially mediated by a lack of identity synthesis. Further, the pathways from maternal trust and alienation to NSSI were fully mediated by both identity confusion and synthesis. Clinical implications and suggestions for future research are discussed. Niet-suïcidale zelfverminking is veelvoorkomend bij adolescenten.

Veilige hechting met familie en peers kan de kwetsbaarheid voor niet-suïcidale zelfverminking verminderen en kan ontwikkelingsuitdagingen, zoals identiteitsvorming, bevorderen. Problemen in het ontwikkelingsproces en in de context kunnen de kwetsbaarheid voor niet-suïcidale zelfverminking bevorderen. Bijgevolg onderzoekt de huidige studie de samenhang tussen hechting met moeders en peers, identiteitsvorming en niet-suïcidale zelfverminking, door middel van zelfrapportage bij 528 middelbare schoolstudenten (gemiddelde leeftijd = 15.0 jaar; SD = 1.84; 11-19 jaar; 50.4% vrouwelijk). De prevalentie van niet-suïcidale zelfverminking doorheen het leven bedraagt 14.2%. Analyses tonen aan dat vertrouwen in peers een significant, negatief en indirect verband had op niet-suïcidale zelfverminking, via identiteitssynthese en -verwarring. De positieve samenhang tussen vervreemding van peers en niet-suïcidale zelfverminking werd deels geïntermedieerd door een gebrek aan identiteitssynthese. Verder werd vertrouwen in en vervreemding van de moeder volledig geïntermedieerd door zowel identiteitsverwarring als -synthese. Klinische aanbevelingen en suggesties voor verder onderzoek worden geformuleerd.