Once a NEET always a NEET? Experiences of employment and unemployment among youth in a job training programme in Taiwan

Abstract

In dit artikel worden de resultaten besproken van een kwalitatief onderzoek waarbij tien participanten die in het verleden ingeschreven waren in een job trainingsprogramma, met een leeftijd tussen 15 en 20 jaar, geïnterviewd werden. Bedoeling van het interview was nagaan waarom zij op dit moment niet tewerkgesteld zijn, een opleiding of training volgen (waarmee naar verwezen wordt met de term ‘NEET’), alsook hun gerelateerde ervaringen. Zij werden ook geïnterviewd over hun hiermee gerelateerde ervaringen en meningen met betrekking tot het trainingsprogramma en hun ideeën over werk in het algemeen. De resultaten van de studie tonen aan dat de meeste respondenten er niet expliciet voor kozen om NEET te worden; zij werden eerder NEET omwille van economische redenen. De meesten waren van mening dat het programma weinig praktische hulp bood en hun kansen op tewerkstelling niet verhoogde, maar dat het hen wel sociale en emotionele steun bood en hen een beter gevoel over zichzelf bezorgde. De meesten waren van mening dat de geldtoelage, aangeboden door het programma, een goede stimulans was voor deelname. De implicaties van de bevindingen voor sociaal beleid en programma ontwikkeling, in het bijzonder voor de socio-culturele context van Taiwan, werden toegelicht.

Ten previous participants in a job training programme, ages between 15 and 20, were interviewed face-to-face to determine why they were not employed, in education or in vocational training (represented by the acronym NEET) at the time, as well as their related experiences. They were also asked about their experiences and opinions regarding the training programme and their ideas about work in general. Results of the study indicate that most of the respondents did not become NEETs by choice; they did so for economic reasons. Most thought the programme was of little practical help to them and did not increase their chances of employment, but that it did give them social and emotional support and helped them feel better about themselves. Many agreed that the monetary allowance offered by the programme was a good incentive for participation. Implications of the findings for social policy and programme development, especially to the socio-cultural context of Taiwan, are discussed.