Opvoedingsondersteuning en intergenerationele overdracht van gehechtheid: Kan de cirkel doorbroken worden?

Abstract

Vanuit de gehechtheidstheorie wordt verondersteld dat er een intergenerationele overdracht van (on)veilige gehechtheidspatronen plaatsvindt. De hoofdvraag of het mogelijk is via een ondersteuning van de ouders een veilige gehechtheidsrelatie met de kinderen te bevorderen met als centrale bijvragen ‘of tijdens de gedragsmatige interventie de mentale gehechtheidsrepresentatie ook verandert’ en ‘of het mogelijk is via een specifieke interventie de mentale gehechtheidsrepresentatie te beïnvloeden’. In het kader van een vooronderzoek hieromtrent zijn vier mogelijke interventies getest bij een aantal moeders met een onveilige gehechtheidsrepresentatie. In dit artikel wordt een casus besproken die deel uitmaakt van het vooronderzoek. Er wordt ingegaan op de verschillende vormen van opvoedingsondersteuning die in deze casus werden aangeboden en op de instrumenten van de voor- en nameting. Vervolgens wordt het verloop van de interventie en de resultaten besproken.

Onderzoeksfiche