Paardenmeisjes: de ondergewaardeerde subcultuur?

Abstract

In deze etnografische studie ligt de focus op meisjes, de ‘bekende onbekenden’ in onderzoek naar subculturen. De auteurs bespreken overzichtelijk de geschiedenis van subcultureel onderzoek (het Centre for Contemporary Cultural Studies staat centraal), het belang er van en de kritieken er op. Eveneens verwijzen ze naar de drie bij hen bekende onderzoeken over paardenmeisjes/manegecultuur. De studie betreft kwalitatief onderzoek, gericht op theorievorming rond paardenmeisjes, en baseert zich op drie databronnen: participerende observatie, interviews en een vragenlijst. Er wordt een beeld geschetst van de paardenmeisjes (voornamelijk middenklasse-ouders) en hun betekenis van ‘paardenmeisje zijn’ (vnl. liefde en zorg voor de pony’s). Verder wordt meer ingegaan op stijl en vriendschap (de meisjes vinden zichzelf vooral ‘normaal’), media en ontsnapping en verzet. In het besluit wordt ingegaan op de cultuur van paardenmeisjes in het licht van subcultureel onderzoek; de paardenmeisjescultuur is laagdrempelig, maar afgebakend en in zekere zin exclusief; tamelijk mono-cultureel en er is vrijwel geen sprake van verzet tegen de dominante cultuur. Wel biedt de manege een oefenruimte voor veel zaken waar leeftijdsgenoten (meisjes van 11-14 jaar) nood aan hebben.