Parental perceived neighborhood attributes: associations with active transport and physical activity among 10–12 year old children and the mediating role of independent mobility.

Abstract

De laatste decennia is het gebruik van actieve vervoersmiddelen in alle leeftijdsgroepen gedaald. De kindertijd is een cruciale tijd waarin levenslange gezonde gewoontes ontwikkeld worden. Om effectieve interventies in deze leeftijdsgroep te ontwikkelen is inzicht nodig in de correlaties van gezond gedrag en mogelijke mediërende factoren. Bij kinderen kan de rol van ouders niet genegeerd worden. Daarvoor onderzoekt deze studie de associaties tussen ouderlijke percepties van buurtomgevingskenmerken met actieve vervoersmiddelen en totale lichaamsbeweging bij 10- tot 12- jarige Belgische jongens en meisjes. Deze studie onderzoekt verder ook nog het potentieel mediërend effect van onafhankelijke mobiliteit op deze associaties. Daartoe heeft deze studie data verzameld bij 736 10-tot 12-jarige kinderen en hun ouders uit 44 basisscholen in Vlaanderen, België. De kinderen werden gevraagd een activiteitsmonitor te dragen en een survey in te vullen over sociodemografische kenmerken, alsook de Vlaamse fysieke activiteitenlijst in te vullen. De ouders vulden een survey in over socio-demografische kenmerken, het niveau van onafhankelijke mobiliteit van het kind en omgevingspercepties. De resultaten tonen aan dat jongens meer actieve vervoersmiddelen rapporteerden wanneer de ouders van mening zijn dat er meer diversiteit is in het landgebruik, er kortere afstanden zijn naar de school, de diversiteit in het landgebruik toegankelijk is en er een hogere residentiële diversiteit is. Hogere niveaus van totale lichaamsbeweging werden gerapporteerd wanneer ouders aangaven dat er een kortere afstand was naar de school en er wandel- en fietsinfrastructuur aanwezig was. Geen van de associaties werd gemedieerd door onafhankelijke mobiliteit bij jongens. Meisjes rapporteerden meer actief transport wanneer ouders een hogere residentiële densiteit, een goede toegankelijkheid van diversiteit in landgebruik, goed onderhouden en kwalitatieve wandel- en fietsinfrastructuur en meer verkeersveiligheid rapporteerden. Onafhankelijke mobiliteit bleek een belangrijke mediator te zijn van de associaties bij de meisjes. De auteurs concludeerden dat omgevingsinterventies om het actief transport en de fysieke activiteit bij kinderen te verhogen effectief kunnen zijn wanneer zij gecombineerd worden met programma’s die ouders van het belang hiervan bewust maken. Verder kan het aanmoedigen van onafhankelijke mobiliteit bij meisjes bijdragen tot gedragsverandering.

Background: During the last decades, the use of active travel modes declined in all age groups. Childhood is a critical time to establish lifelong healthy patterns. To develop effective interventions in this age group, insight in the correlates of health behaviors and the possible mediating factors is necessary. Among children, the role of parents may not be overlooked. Therefore, this study aimed to examine the associations of parental perceptions of neighborhood environmental attributes with active transport and total physical activity in 10–12 year old Belgian boys and girls. Furthermore, this study examined the potential mediating effect of independent mobility on these associations.

Methods: In the present study, 736 10–12 year old children and their parents from 44 elementary schools in Flanders, Belgium, participated. The children were asked to wear an activity monitor and to fill in a survey questioning demographic factors and the Flemish Physical Activity Questionnaire. The parents filled in a survey concerning demographic factors, the child’s level of independent mobility and environmental perceptions (Neighborhood Environmental Walkability Scale).

Results: Overall, boys reported more active transport when parents perceived more land use mix diversity, shorter distances to school, good land use mix access, higher residential density and less pleasing neighborhood aesthetics. Higher total physical activity levels were reported when parents perceived shorter distances to school and availability of walking/cycling infrastructure. None of the associations was mediated by independent mobility in boys. Girls reported more active transport when parents perceived higher residential density, more land use mix diversity, shorter distances to school, good land use mix access, available walking/cycling infrastructure and convenient recreational facilities. Girls reported higher total physical activity levels when parents perceived high residential density, good land use mix access, well-maintained and high quality walking/cycling infrastructures and more traffic safety. Independent mobility was found to be an important mediator of these associations in girls.

Conclusions: Neighborhood environmental interventions to increase children’s active transport and physical activity can be effective when combined with awareness raising programs for parents. Furthermore, among girls encouraging independent mobility may contribute to behavior change.