Parenting as Mediator Between Post-divorce Family Structure and Children’s Well-being.

Abstract

Scheiding en de daarmee samenhangende veranderingen kunnen stressvol zijn voor kinderen en daarom hun welzijn in negatieve zin beïnvloeden. Effectief ouderschap (met een hoge mate van ondersteuning en een hoge mate van controle) kan echter een beschermende factor vormen. Voorgaande studies hebben aangetoond dat effectief ouderschap inderdaad het welzijn van kinderen verhoogt na een scheiding. Deze studies hebben echter gefocust op moederlijke gezinsstructuren en veranderingen en op moederlijk ouderschap. In deze studie wordt de mediërende rol van zowel moederlijk als vaderlijk ouderschap tussen verschillende gezinsstructuren na de scheiding (met inbegrip van de ouderlijke regeling en de herpartnering van beide ouders) en het welzijn van kinderen onderzocht. Daartoe werden 618 ouder-kind paren van de multi-actor dataset “Divorce in Flanders—DiF” geanalyseerd, daarbij gebruikmakend van structurele vergelijkingsmodellen. De resultaten tonen aan dat zowel moederlijk als ouderlijk vaderschap kan mediëren tussen de gezinsstructuur na de scheiding en het welzijn van kinderen. Afhankelijk van het soort gezinsstructuur na de scheiding, kan ouderschap een risico of protectieve factor zijn, voor zowel moederlijk als vaderlijk ouderschap.

Divorce and its subsequent transitions can be stressful for children and therefore, affect their well-being in a negative manner. Effective parenting (with high support and high control) can, however, function as a protective factor. While previous studies have indicated that effective parenting does indeed improve children’s well-being after divorce, these studies tended to concentrate on maternal family structures and transitions as well as maternal parenting. With this study, we investigate the mediating role of both maternal and paternal parenting between various family structures after divorce (including the custodial arrangement as well as the repartnering of both parents) and children’s well-being. Therefore, we analyzed 618 parent– child dyads from the multi-actor dataset “Divorce in Flanders—DiF” using a mediated structural equation model. Results revealed that both maternal and paternal parenting can mediate between family structure after divorce and children’s well-being. Depending on the type of post divorce family constellation, parenting can be considered as a risk or a protective factor, for both maternal and paternal parenting.