Pyschosocial factors associated with children’s cycling for transport: A cross-sectional moderation study.

Abstract

Het promoten van fietsen in functie van transport bij kinderen is een goede strategie om de activiteitsniveaus van kinderen te verhogen. Bestaande studies hebben nog niet onderzocht in welke mate psychosociale kenmerken van kinderen een rol spelen bij fietsen in functie van transport. Bovendien is er in Europa een gebrek aan onderzoek dat inzichten geeft in de associatie tussen de onafhankelijke mobiliteit van kinderen en transport-fietsen. Deze studie onderzocht (1) de associatie tussen psychosociale karakteristieken van kinderen en transport-fietsen en het modererend effect van gender van het kind, opleidingsniveau van de ouders en onafhankelijke mobiliteit en (2) de associatie tussen onafhankelijke mobiliteit van kinderen en transport-fietsen. 1232 kinderen tussen 10 en 12 jaar oud vulden een online vragenlijst in op school die peilde naar hun psychosociale kenmerken gerelateerd met transport-fietsen. Ouders rapporteerden over het dagdagelijks transport-fietsen van hun kind en de afstand dat het kind toegestaan wordt te fietsen zonder volwassen toezicht. De data werden verzameld in November-December 2014 in Vlaanderen, België. De resultaten tonen aan dat het door kinderen gepercipieerd ouderlijk voorbeeldgedrag, ouderlijke nom, de medeparticipatie van leeftijdsgenoten, zelfwerkzaamheid en onafhankelijke mobiliteit positief gerelateerd waren aan het zijn van een fietser. Gepercipieerde voordelen waren er negatief mee geassocieerd. Ouderlijke voorbeeldgedrag, voorbeeldgedrag van broers en/of zussen, zelfwerkzaamheid en ouderlijke norm waren sterk gerelateerd aan het zijn van een fietser bij kinderen met een lage onafhankelijke mobiliteit. Voorbeeldgedrag van vrienden was significant gerelateerd aan het zijn van een fietser bij jongens. Onafhankelijke mobiliteit en ouderlijke norm (enkel bij jongens) waren positief gerelateerd aan de tijd die kinderen spenderen aan fietsen. Dus, om het transport-fietsen bij kinderen te verhogen is het aangewezen om zich te richten tot kinderen, hun vrienden en hun ouders.

Promoting children’s cycling for transport is a useful strategy to increase their physical activity levels. No studies have examined to which extent children’s psychosocial characteristics play a role in their transportation cycling. Furthermore, insights into the association between children’s independent mobility (IM) and transportation cycling is lacking in Europe. This study examined (1) the association of children’s psychosocial characteristics with transportation cycling and its moderating effect of child’s gender, parents’ educational attainment and IM, and (2) the association between children’s IM and transportation cycling. Children (n = 1232, aged 10–12 yrs) completed an online questionnaire at school assessing their psychosocial characteristics related with transportation cycling. Parents reported child’s usual transportation cycling and the distance their child is allowed to cycle unsupervised (IM). Hurdle models were used to estimate associations between independent variables and odds of being a cyclist and with minutes of transportation cycling among those cycling. Data were collected during November–December 2014 across Flanders, Belgium. Children’s perceived parental modeling, parental norm, peers’ co-participation, self-efficacy and IM were positively related to the odds of being a cyclist, perceived benefits were negatively associated. Parental modeling, siblings’ modeling, self-efficacy and parental norm were more strongly related to the odds of being a cyclist among children with a low IM. Friends’ modeling was significantly related with odds of being a cyclist among boys. IM and parental norm (only among boys) were positively related to the time spent cycling. Targeting children, their friends and parents seems therefore most appropriate when aiming to increase children’s transportation cycling.