Residential segregation and unemployment: The case of Brussels.

Abstract

Dit artikel onderzoekt de causale effecten van ruimtelijke seggregatie en werkloosheid in Brussel op basis van census dat uit 1991 en 1993 (N=32421). Hierbij werd alleen rekening gehouden met adolescenten die nog bij hun ouders wonen.

Census data wordt gebruikt op individueel niveau. De effecten van persoonlijke, huishoudelijke en buurt karakteristieken werden nagegaan op werkloosheid. Er zijn verschillende mechanismen waarbij fysieke afstand to job mogelijkheden problematisch worden: werknemers die ver wonen worden vaker afgewezen als pendel kosten te hoog zijn, de efficiëntie en intensiteit van werknemers hun zoektocht naar een job kan afnemen, bedrijven kunnen verder ook discrimineren naar werknemers die van ver moeten komen. Andere onderzoekers hebben gefocust op de rol van de sociale compositie van de buurt. Residentiele segregatie kan een obstakel zijn in het verwerven van menselijk kapitaal. Sociale problemen die de inzetbaarheid van werknemers kan verminderen, kan zich ook verspreiden door middel van interacties tussen buurtbewoners. Werkgevers kunnen ook terughoudend zijn in het aanwerven van werknemers die uit kansarme buurten komen. . De resultaten geven aan dat de buurt waarin een adolescent woont zijn kansen significant verhoogt om werkloos te zijn. Jongeren uit buurten met een lagere sociaal economische kwaliteit hebben meer kans om werkloos te zijn. Dit resultaat blijft behouden onder controle van karakteristieken van de ouders. De kans op werkloosheid hangt niet samen met fysieke afstand van de job. Dit is eigen aan Brussel aangezien kansarme buurten vaak in regio’s liggen waar ook veel jobs zijn.