Self-perceived views on offender rehabilitation in detained adolescent boys: a qualitative analysis in the context of the good lives model

Een opkomend rehabilitatiemodel voor delinquenten, het Good Lives Model (GLM), stelt dat effectieve rehabilitatie van delinquenten een dubbele focus moet hanteren: het verminderen van het risico op recidive én het verbeteren van het welzijn van de delinquent. Om dit te bereiken suggereert het GLM dat rehabilitatie zich moet richten op de prosociale vervulling van een universele set menselijke behoeften, de zogenaamde primary goods. Men veronderstelt dat een focus op het behalen van primary goods en het verbeteren van welzijn de behandelmotivatie bevordert en leidt tot een duurzamere abstinentie van toekomstig delinquent gedrag. Hoewel dit model veelbelovend klinkt, is de empirische ondersteuning voor deze aannames beperkt, vooral bij jongeren. Twintig Vlaamse en Nederlandse gedetineerde adolescenten (14 tot 17 jaar ten tijde van hun arrestatie) werden tijdens hun detentie geïnterviewd aan de hand van een semigestructureerd interview. Zij werden bevraagd over hun welzijn, behoeften en doelen tijdens rehabilitatie, hun behandelmotivatie, en hun perspectieven op recidive en rehabilitatie. De resultaten tonen aan dat een overeenkomst tussen de welzijnsbehoeften van de jongens en de behandeldoelen, die in samenwerking met de instelling worden vastgesteld, de behandelmotivatie en rehabilitatie-inspanningen kan verbeteren. Daarnaast noemden de jongens andere factoren die een positieve impact hadden op hun behandelmotivatie: verhoogde vrijheid en autonomie, het hebben van een toekomstperspectief (prosociaal), het opbouwen van een vertrouwensrelatie met behandelaars, en het werken aan individuele factoren (zoals het verbeteren van copingvaardigheden, school- of werkgerelateerde vaardigheden, en relaties met prosociale vrienden en familie). Deze factoren sluiten nauw aan bij de GLM primary goods “excellence in work and play,” “excellence in agency,” en “relatedness,” die van waarde kunnen zijn voor het verbeteren van welzijn en behandelmotivatie binnen de rehabilitatie van delinquenten.

An upcoming offender rehabilitation model, the Good Lives Model (GLM), proposes that effective offender rehabilitation should adopt a dual focus: reducing recidivism risk as well as enhancing the offender’s well-being. To achieve this, the GLM suggests rehabilitation should include the prosocial fulfilment of a universal set of human needs termed “primary goods.” A focus on primary goods attainment and well-being is hypothesized to improve treatment motivation and achieve more sustainable desistance from future offending. Although this model sounds promising, empirical evidence for these assumptions is limited, especially among youth. Twenty Flemish and Dutch detained adolescent boys (14 to 17 years old at the time of their arrest) were interviewed during their detention using a semi-structured interview. They were asked about their well-being, needs and goals during rehabilitation, their treatment motivation, and their views on recidivism and rehabilitation. The results show that a match between the boys’ well-being needs, and the treatment goals set in collaboration with the institution could improve treatment motivation and rehabilitation efforts. The boys also mentioned other factors with a positive impact on their treatment motivation: increased levels of freedom and autonomy; having a future (prosocial) perspective; investing in a therapeutic alliance; and, working on individual factors (i.e., improving coping skills, school or work skills, and relationships with prosocial friends and family). These factors closely align with working on the GLM primary goods of “excellence in work and play,” “excellence in agency,” and “relatedness,” which can be helpful in enhancing well-being and treatment motivation in offender rehabilitation.