Slachtofferschap en onveiligheidsbeleving van adolescenten op het openbaar vervoer. Een verkennend onderzoek naar de rol van routineactiviteiten en leefstijlen.

Abstract

Slachtofferschap en onveiligheidsgevoelens krijgen steeds meer aandacht in criminologische onderzoeken en in het beleid. Recente studies focussen op onveiligheidsgevoelens in het openbaar vervoer. Echter, jonge adolescenten worden minder bestudeerd. Daarom probeert deze studie deze lacune op te vullen door de prevalentie van onveiligheidsgevoelens op het openbaar vervoer bij jonge adolescenten te onderzoeken en door de correlaten van deze onveiligheidsgevoelens te zoeken. Er wordt aandacht geschonken aan een cognitieve, emotionele en gedragsmatige dimensie, zoals wordt gedaan in de meeste studies rond angst voor criminaliteit. Deze studie vertrekt van een geïntegreerde routine-activiteiten / levensstijlen theorie als kader. De resultaten wijzen erop dat blootstelling aan daderschap op openbaar transpart routes geen effect heeft op onveiligheidsgevoelens, aantrekkelijkheid van het doelwit een significant effect heeft op deze onveiligheidsgevoelens, terwijl het effect van levensstijl volledig gemedieerd wordt door herhaald slachtofferschap op het openbare vervoer. Herhaald slachtofferschap heeft het sterkste directe effect op de drie dimensies van onveiligheidsgevoelens

Victimisation and fear of crime have increasingly gained attention in criminological inquiries and in policy. More recently studies pay attention to feelings of unsafety with regard to public transport. However, young adolescents are often less studied. Therefore the present study aims at filling that gap by studying the prevalence of feelings of unsafety on public transport of young adolescents and by studying the correlates of feelings of unsafety on public transport. Attention is paid to a cognitive, emotional and behavioural dimension, as is done in most studies of fear of crime. The study departs from the integrated routine-activity / lifestyle theory as framework. The results indicate that exposure to offenders on public transport routes has no effect on feelings of unsafety, attractiveness of the target has a significant effect on feelings of unsafety, while the effects of lifestyles is fully mediated by repeat victimisation on public transport. Repeat victimisation has the strongest direct effect on the three dimensions of feelings of unsafety.