Spelbedervers. Seksueel grensoverschrijdend gedrag ten aanzien van kinderen in de sport.

Abstract

Na de recente onthullingen van seksueel kindermisbruik in de Kerk en in de hulpverlening, wordt terecht de vraag gesteld of ook de sportwereld vatbaar is voor seksueel misbruik, en bij uitbreiding, elke vorm van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Georganiseerde (top-) sport wordt immers gekenmerkt door asymmetrische en nauwe coach-sporter relaties, de vereiste van lichamelijk contact, de prestatiegerichte focus, alsook de druk van competitie. Deze factoren, samen met de vaak erg jonge leeftijd van (top-) sporters, kunnen een voedingsbodem creëren voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. In 2014 werd in Vlaanderen en Nederland een grootschalig onderzoek gevoerd om de prevalentie van seksueel grensoverschrijdend gedrag ten aanzien van kinderen in de sport te meten (1). Een representatieve steekproef van 4000 Nederlandse en Vlaamse volwassenen werd retrospectief bevraagd via een online survey. Uit de resultaten blijkt dat seksueel grensoverschrijdend gedrag weldegelijk een probleem is in de Vlaamse en Nederlandse sport. Veertien procent van de bevraagde volwassenen ervoer minstens eenmalig een vorm van seksueel grensoverschrijdend gedrag tijdens het sporten voor de leeftijd van 18 jaar. Het prevalentiecijfer in Vlaanderen blijkt significant hoger te zijn dan in Nederland. Verder tonen de resultaten aan dat holebi sporters, allochtone sporters, andersvalide sporters en jonge sporters die op internationaal niveau actief zijn een significant verhoogd risico hebben op het ervaren van seksueel grensoverschrijdend gedrag in een sportcontext. Dit artikel staat stil bij de definitie van seksueel grensoverschrijdend gedrag en de methodologische problemen bij het meten van dit concept, om daarna in te zoomen op de resultaten van het Vlaams-Nederlandse prevalentieonderzoek. In een volgende bijdrage zal een stand van zaken van het preventiebeleid in de Vlaamse sportcontext en wordt ook de rol van de sportarts toegelicht.