The Limits of Tolerance in Diverse Societies: Hate Speech and Political Tolerance Norms Among Youth.

Abstract

Het concept van de politieke tolerantie wordt meestal gedefinieerd als “a willingness to ‘put up with’ those things one rejects or opposes. Politically, it implies a willingness to permit the expression of ideas or interests one opposes.” De traditionele definities van tolerantie vereisen dat alle groepen worden getolereerd. Hoewel het erkend wordt dat politieke tolerantie vaak op gespannen voet staat met andere democratische waarden, houdt de huidige conceptualisering geen rekening met de verschillende manier waarop individuen soorten van meningsuiting onderscheiden. Dit is duidelijk het geval als de vrije meningsuiting botst met bezorgdheden over het voorkomen van discriminatie in hedendaagse, multiculturele democratieën. Wettelijke beperkingen (wetgeving over gelijkheid, anti-discriminatiebepalingen, …) zijn volledig in strijd met de huidige conceptualiseringen van politieke tolerantie als burgerschapswaarde. De auteur stelt dat haatdragende uittingen – zoals het aanzetten tot rassenhaat, ontkenning van de Holocaust en andere vormen van haat zaaien – een fundamentele uitdaging vormt voor de manier waarop we denken over politieke tolerantie en hoe we het meten.

Om deze aspecten te onderzoeken, baseert de auteur zich op een vergelijkende dataset van jongeren in Canada (N=3334) en België (N=6265) leerlingen uit het secundair onderwijs bevraagd werden (gemiddelde leeftijd = 16 jaar). Deze landen hebben beide burgerlijke en strafrechtelijke wetgeving die aanzetten tot haat verbieden. De Belgische politiek wordt wel gekenmerkt door meer openlijke raciale en etnische vijandigheid. Studenten moesten aangeven of bepaalde groepen (racisten, skinheads, radicale moslims, homo-rechten activisten en Quebec / Vlaamse nationalisten) moet worden toegestaan om (1) een vreedzame mars in de omgeving van de respondenten te organiseren en (2) op de openbare televisie te praten over hun visie. www.jeugdonderzoeksplatform.be 2 De bevindingen, in het algemeen, ondersteunen het idee dat de jongste generatie een afweging maakt tussen de behoefte aan sociale integratie met individuele rechten op vrije meningsuiting, in plaats van steeds te vervallen in extreme: enerzijds de kant van individuele rechten (absolute tolerantie) of consistent vrije meningsuiting censureren over de hele linie (intolerantie).