Urban public space and the construction of social life: a social-pedagogical perspective

Abstract

Nederlands

Dit artikel onderzoekt de betekenis van de stedelijke publieke ruimte in relatie tot het socialisatieverloop van kinderen. Hiertoe maken de onderzoekers gebruik van data uit kwalitatief onderzoek naar de sociaal-pedagogische betekenis van de woonomgeving, waarin de uiteenlopende manieren waarop kinderen kunnen, mogen en willen aanwezig zijn in de woonomgeving geanalyseerd wordt aan de hand van een case study in drie contrasterende buurten: Nieuw Gent, steenakker en Sint-Pieters-Buiten. Hiervoor worden van elke woonomgeving een sociaal-ruimtelijke kaart (op basis van historisch bronnenonderzoek), een mentale kaart (op basis van mondelinge geschiedenissen met volwassenen die als kind zijn opgegroeid in het onderzoeksgebied) en personal maps (op basis van door kinderen genomen foto over hun feitelijke aanwezigheid in de woonomgeving) opgesteld. De buurt wordt bestudeerd als een sociale en ruimtelijke context in dewelke socialisatiepraktijken voortdurend ge(her)construeerd worden doorheen de alledaagse sociale handelingen en praktijken van mensen, inclusief kinderen, en die als dusdanig het socialisatieproces van kinderen beïnvloedt. Het onderzoek toont aan dat er verschillende patronen zijn in de manier waarop de woonomgeving optreedt als socialisatiekader en dat verschillende patronen de strategieën via dewelke kinderen leren omgaan met diversiteit, ‘anders zijn’, en onvoorspelbaarheid op verschillende manier beïnvloeden, gaande van het uitsluiten van de diversiteit uit de alledaagse leefwereld, over zichzelf opsluiten in de eigen sociale groep naar leren doorheen de alledaagse confrontatie met diversiteit.

Engels

This paper addresses the question of what meaning urban public space has in relation to the process of children’s socialisation. It builds on data from qualitative research into the social-pedagogical meaning of the neighbourhood, in which the diverging ways in which children can, may and want to be present in their environment are analyzed by means of a case study in three contrasting neighborhoods: Nieuw Gent, Steenakker and Sint-Pieters-Buiten. For this purpose, a social-spatial map (based on historical research),a mental map (based on oral histories with adults who grew up in the research areas) and personal maps (based on pictures that are taken by children) are constructed in each case. The neighbourhood was studied as a social and spatial context in which particular socialising practices are constantly constructed and reconstructed through the everyday social actions and practices of people, including children, and hence influence the socialisation processes of children. The research identifies different patterns through which the neighborhood acts as a framework for socialization and shows that these different patterns influence the strategies through which children learn to deal with issues like diversity, otherness and unpredictability in different ways, ranging from excluding this diversity from the everyday lifeworld, through enclosing oneself within one’s own social group, to learning through the everyday confrontation with diversity.