Van hun kant bekeken: jongeren met gedrags- en emotionele stoornissen over de reactie op druggebruik in hun instelling.

Abstract

De erkenning van het recht op inspraak en participatie van kinderen en jongeren, bij zorgplanning en bij onderzoek, neemt toe. De stem van moeilijk bereikbare jongeren, zoals jongeren met een handicap, wordt nog te weinig gehoord in het debat. Om de noden van een kwetsbare groep jongeren op het vlak van drugpreventie en drughulpverlening te kennen, werd tussen april 2005 en april 2007 een kwalitatief onderzoek uitgevoerd bij 160 jongeren met ‘gedrags- en emotionele stoornissen’ (GES) die in een residentiële inrichting van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap verblijven in Oost-Vlaanderen. Het standpunt van de jongeren staat centraal in het onderzoek. De jongeren hebben kritiek op hun benadering in de inrichting. Veelal gaat die kritiek ruimer dan het drugspecifieke beleid in de inrichting. De gebruikers willen dat begeleiders meer aandacht besteden aan de oorzaken van hun druggebruik. Heel wat jongeren willen dat begeleiders informatie vertrouwelijk behandelen. De meeste jongeren willen vooral een (behandel) gesprek waarin wederzijdse bereikbaarheid centraal staat.