Zo vader, zo zoon …. Het effect van de daadwerkelijke en ideale taakverdeling van Turkse, Marokkaanse en autochtone vaders op de opvattingen van hun zonen.

Abstract

In deze studie wordt de invloed van vaders onderzocht bij de socialisatie van hun zonen ten aanzien van de taakverdeling. Bekeken wordt in hoeverre de taakverdelingspreferenties van zonen voorspeld kunnen worden uit, zowel de daadwerkelijke taakverdeling, als uit de opvattingen over de taakverdeling van vaders. Daarnaast wordt in deze studie onderzocht of de familieband een rol speelt bij het socialisatieproces. Bovendien wordt bekeken of autochtonen enerzijds en Turken en Marokkanen anderzijds verschillen in de mate waarin opvattingen van vaders en zonen ten aanzien van de taakverdeling overeenkomen. Met behulp van de NKPS en de SPVA datasets worden, zowel bij autochtonen als bij Turken en Marokkanen, de vaders en zonen met elkaar vergeleken. Daarnaast worden autochtone vaders en zonen vergeleken met Turkse en Marokkaanse vaders en zonen. De resultaten van deze studie impliceren dat met name de opvattingen van vaders ten aanzien van de taakverdeling van invloed zijn op de taakverdelingspreferenties van zonen. De hechtheid van de familieband speelt bij dit proces een belangrijke, modererende rol. Daarnaast blijkt een generatieverschil te kunnen worden waargenomen. Zonen blijken modernere opvattingen te hebben ten aanzien van de taakverdeling dan hun vaders. Deze verschillen blijken onder allochtonen groter dan onder autochtonen.